ஒரு பின்னூட்டம்

முன் குறிப்பு: நிவேதா அவர்களின் அன்பே சிவம் பதிவிற்கு எழுதிய பின்னூட்டம் சற்று பெரியதாக இருந்ததால், அது ஒரு பதிவாக இங்கே...

தோழி,

நல்ல சிந்தனையோட்டம். சில வருடங்களுக்கு முன் எனக்குள் நான் கேட்டுக்கொண்ட கேள்விகளில் சிலவற்றின் தொகுப்பாய் உங்கள் பதிவு. அவற்றுக்கு நான் கண்ட பதில்களை(!) உங்களுடன் பகிர்ந்து கொள்ள விரும்புகிறேன். கோயில் அலங்காரங்கள் மற்றும் அபிஷேகங்களை பார்த்து உங்களை விட அதிகமாக கோபப்பட்டவன் நான். என்னை பாதிக்கிற எல்லா சம்பவங்களிலும், எதிராளியின் இடத்தில் என்னை வைத்துப்பார்த்து அவன் பக்க நியாயங்களை அறிய முயல்பவன் நான். இந்த விஷயத்திலும் அப்படி யோசித்த போது, எதிராளியாய் என் மனம் கேட்ட பல கேள்விகளுக்கு என்னால் பதில் சொல்ல முடியாமற்போனது.

அபிஷேகங்களுக்கு செய்கிற செலவுகளை ஒரு ஏழை குழந்தைக்கு கொடுப்பது தான் நியாயமெனில், நான் எவ்வளவோ அநியாயங்களை செய்துகொண்டிருக்கிறேன்! ஆம், சென்னையில் என் நண்பர்களுடன் நான் வசிக்கும் வீட்டிற்கு Rs. 4,000 வாடகை கொடுக்கிறோம். நான் விரும்பினால் ஒரு குடிசையில் தங்கிக்கொண்டு குறைந்த பட்சம் 3,500 ரூபாயாவது வாடகையில் மட்டும் மிச்சம் பண்ணி பல ஏழைகளுக்கு உணவளிக்கலாம். இதுபோல், Bike(இதுவே அவசியமில்லை!) petrol செலவு, உணவு, உடைகள் என இந்த பட்டியல் முடிவில்லாமல் தொடர்கிறது! ஆனால் என்னால் அப்படி இருக்க முடியுமென தோன்றவில்லை. நான் மிக அத்தியாவசியம் என நினைக்கும் cell phone அவர்களுக்கு அநாவசியமெனத்தோனலாம். (ஏன், நீங்கள் கூட இந்த பதிவை internet-ல் பதிய செய்த செலவை ஒரு ஏழை குழந்தைக்கு பால் வாங்க செலவிட்டிருக்கலாமே! அதை விட இந்த பதிவு முக்கியமா?)

இப்படி இருக்கையில் அவர்கள் செய்வது மடத்தனம் என நான் எவ்விதம் முடிவு செய்வது? ஒவ்வொருவரின் தேவை என்பது அவர்களை மட்டுமே சார்ந்த விஷயம். பாலாபிஷேகம் செய்வதால் ஒன்றும் ஆகப்போவதில்லை என நான் நினைப்பதால் அது தேவையற்றது என நினைக்கிறேன். அதன் மீது 100% நம்பிக்கை கொண்டவர்களுக்கு அது முக்கியமான விஷயமாகப்படுகிறது. அதேபோல் நான் 100% நம்பும் ஒரு விஷயத்தில் யாரேனும் ஒருவர் சற்றும் நம்பிக்கையற்றவராக இருக்கலாம். 8ம் வகுப்பிலிருந்து கடவுள் இல்லை என தீவிரமாக வாதிடும் நான் இதை உணர்ந்த பின் இந்த சர்சையில் ஈடுபடுவதே இல்லை.

இவற்றையெல்லாம் தாண்டி, நியாயம், நேர்மை, உண்மை, பொய், சரி மற்றும் தவறு - இவையெல்லாம் இயல்பானவை அல்ல என்பது என் கருத்து! நீங்கள் இப்படி ஒரு கருத்தை முதன்முதலாய் உள்வாங்குபவர் எனில் அதிர்ச்சியுறலாம்! "Survival of the fittest" என்பதே இயல்பு. அதுதான் காலம் காலமாக நிகழ்ந்துகொண்டிருக்கிறது. வலிமை உள்ளதே மிஞ்சும்-எப்போதும்! இதுதான் உலக நியதி. ஒவ்வொரு உயிருக்கும் அதன் இருத்தலுக்கு தேவையான வலிமையை இயற்கை வழங்கியிருக்கிறது. அந்த உயிரியை விட வலிமை உள்ள உயிரியுடன் சண்டையிட நேருமெனில், வலிமையற்றது தன்னையே இழப்பதுதான் இயற்கையின் நியதி.

நியாயம், நேர்மை, உண்மை, பொய், சரி மற்றும் தவறு இவையனைத்தும் மனிதன் தன்னை, தன்னை விட வலிமை மிகுந்த இன்னொரு மனிதனிடமிருந்து காத்துக்கொள்ள உருவாக்கியதே. வலிமையற்றவர்கள் ஒன்றுகூடி ஒரு சமுதாயம் அமைத்து ஒரு சட்டம் வகுப்பதே வலிமையை சேர்த்துக்கொள்ளத்தான். ஒரு சட்டத்திற்கு கட்டுப்படுவது நமது இயல்பு அல்ல. அதனாலேயே மனிதனால் உருவாக்கப்பட்ட எந்த ஒரு சட்டமும் சக மனிதனால் நிச்சயம் மீறப்பட்டிருக்கும்.

எந்த நியாயமும் உங்கள் இருத்தலை பாதிக்காத வரைதான். இதனாலேயே நியாயங்கள் பல இடங்களில் பொதுவானதாக இல்லாமல் சூழ்நிலை சார்ந்ததாக அமைந்திருக்கிறது.

எனவே தோழி, எங்கும் நியாயத்தை எதிர்பார்க்காதீர்கள். நீங்கள் குறிப்பிட்டது போல், சுனாமியில் பாதிக்கப்படாமல் எஞ்சிய சிலைகளை வைத்து ஒரு கும்பல் பணம் சம்பாதிக்க முற்படுகிறது எனில், அவர்களை சாடுவதை விட அதில் ஏமாறுபவர்களைத்தான் சாடவேண்டும். அவர்களின் அறியாமையே ஏமாற்றும் கும்பலின் வலிமை. வலிமை மிக்கவனிடம் நியாயம் எதிர்பார்த்து ஏமாறுவதை விட முட்டாள்தனம் ஏதுமில்லை என்பது என் கருத்து. ஏனெனில் அந்த நியாயமெல்லாம் தெரிந்துதான் அவன் செயல்படுகிறான். அவனை எதிர்க்க நீங்கள் திரட்டும் உங்கள் வலிமைதான் உங்களுக்கு உபயோகப்படுமே தவிர, உங்கள் நியாயமெல்லாம் செல்லுபடியாகது.

உங்கள் பதிவை படித்தபோது தோன்றியவற்றையெல்லாம் தொகுக்க முயற்சித்தேன். ஒவ்வொரு விஷயமும் வேறொன்றுடன் தொடர்புகொண்டு ஏதேதோ சொல்லிவிட்டதாய் தோன்றுகிறது. எல்லாவற்றையும் விவாதிக்க நேரமுமில்லை. இவற்றை படிக்கையில் உங்களுக்கு எழும் எந்த கேள்விக்கும் பதிலளிக்க கடமைப்பட்டிருக்கிறேன்.

நட்புடன்,
அருள்.